Ik ben Eline, 49 jaar oud en moeder van Frédérique en Alexandra (ook wel bekend als Freek en Alex). De vader van de meiden heet Marc. En de ‘bonusvader’ ook. Ingewikkeld maar waar… Ofwel: ik ben gescheiden van een Marc en hertrouwd met een andere Marc. En er zijn dus twee Marc’s in het leven van Frédérique en haar zus(je).
Dit verhaal gaat over Frédérique. Zij wordt dit jaar 19 jaar. Zij is geboren met een hersenbeschadiging vanwege complicaties bij haar geboorte. Dit heeft als gevolg dat zij met name op verstandelijk niveau een aantal beperkingen kent. En deze beperkingen zorgen ervoor dat zij niet zelfstandig kan gaan wonen en dit ook nooit zal kunnen.
Om tot deze conclusie te komen hebben we heel wat jaartjes gedaan. Frédérique is van de peuterrevalidatie naar speciaal onderwijs gegaan, van speciaal onderwijs naar speciaal basisonderwijs en nu naar praktijkonderwijs. In al die jaren is er een legio aan hulpverleners geweest en hebben wij alle mogelijkheden benut om haar zover mogelijk te laten ontwikkelen.
Het resultaat is een prachtige jonge dame, die veel meer heeft bereikt dan wij ooit hadden durven dromen! Ze is lief, enthousiast, leergierig, gelukkig en heeft een enorme dosis humor én doorzettingsvermogen.
Allemaal prachtige kwaliteiten, die haar ver brengen (en dat vast zullen blijven doen). Maar zelfstandig wonen, dat zit er niet in. Er zijn teveel dingen die Frédérique niet kan, niet overziet, of niet kan onthouden. En deze dingen zijn wel nodig om een zelfstandig leven op te bouwen. Nu zij richting de 19 jaar gaat zien wij in dat er een plek moet komen waar zij begeleid kan wonen. En die plek willen wij graag voor haar realiseren!
Die plek is heel bijzonder. Omdat die uitgaat van de individuen die er komen te wonen. En heel goed (en regelmatig) kijkt naar welke ondersteuning zij nodig hebben. Dit is voor iedere bewoner die Bij Ons Thuis gaat wonen namelijk anders en kan in de loop der jaren veranderen. Dit wordt dan ook maatwerk om – in het geval van Frédérique – aan te sluiten bij haar behoeften. Haar de dingen zelf te laten doen die zij wel kan. En haar te begeleiden bij de dingen die ze niet kan. Haar te steunen bij dingen die ze moeilijk vindt. En haar te stimuleren om het beste uit zichzelf te halen, iedere dag weer. Deze plek heet Bij Ons Thuis.
Nu is dit nog een droom. Een prachtig idee, waar veel behoefte aan is. Een prachtige plek, waarvan ik overtuigd ben dat het gaat lukken deze te realiseren. Dus zet ik mij hiervoor in. Als moeder, en als penningmeester van de stichting. Ik wil alles doen wat nodig is om Frédérique, en met haar 15 andere jongeren met dezelfde behoefte, van een prachtig nieuwe thuis te voorzien. Zodat zij daar verder kan ontwikkelen en een eigen leven kan opbouwen. Een leven dichtbij ons, zodat wij haar maximaal kunnen blijven begeleiden zolang wij dat kunnen. Maar wel een eigen thuis voor als wij er niet meer zijn.
En de twee Marc’en? Die zijn niet actief in het ouderoverleg, maar steunen mij waar nodig. Ze staan, samen met Lionne – de vrouw van (papa) Marc – klaar met advies, enthousiasme en steun en zullen ongetwijfeld, als er handjes nodig zijn voor allerlei klusjes en projecten in de realisatiefase, zich met net zoveel enthousiasme inzetten als ik dat nu al doe!